18 июля, 2023 - 11:55
Алгъаракълада, аяз ётдюрюп, бираз аурукъсунуп, элде докторгъа бардым. Врач келмегенди, беш-алты тиширыу сабийлери бла турадыла. Бирини къоюнунда къагъанакъ барды. Ол шинтикде олтуруп турады. Аны къатында бош жер бар эди да, алайгъа чёгеме.
Мен аны таныдым. Элибизге тышындан келген келинди. Кёп болмай келгенликге, ариу къылыгъы, кесини жюрюте билгени, иш кёллюлюгю бла атын иги бла айтдыргъанды. Аны таныгъан анала: «Мени юйюме да быллай бир тюшсюн», - демей къоймайдыла.
Бу тиширыучукъ биринчи юйдегисинден айырылгъан жашха келгенди. Аны тоюнда да болгъанма. Энди уа сабийчиги да барды. Заман дегенинг къалай терк кетеди.
Тиширыула бир бирлери бла хапарлашадыла, сабийле отоуда ары-бери чабып ойнайдыла. Бираздан тыш эшик ачылды да, юч-тёртжыллыкъ къызчыгъы бла бир тиширыу кирди отоугъа. Къызчыкъны кёзлери къызарып, бурун суу этип, жётели да барды. Ол, бир-эки да чючгюрюп, алгъа ётдю, ызындан анасы кирди.
Барыбыз да алагъа къарадыкъ. Тиширыуну кёзлери да мудахдыла, кеси да бираз абызырап тургъаннга ушайды. Ол босагъадан ётюп, къызчыгъын да кесине къысып, бир мюйюшге сюелгенди. Врачны сакълап тургъанла уа: «Кюндешле, кюндешле», - деп шыбырдайдыла.
Жанымда олтургъан келинчик къатынла кимлени юслеринден айтханларын ангылагъан болур эди, анасы бла къызчыкъгъа бираз къарай кетди да, ёрге къобуп, аланы алларына барып, бир зат да айтмай, тиширыуну къолундан тутуп, кесини жерине олтуртду. Сора сабийни анга берди. Кеси уа къызчыкъны къоюнуна алып, кёп къарады анга.
Врачны сакълагъанла, уллусу-гитчеси да, бир таууш этмей къарайдыла. Сабийле окъуна ары-бери чапханларын тохтатхандыла. Кюндешлени ахыры не бла бошалыр деп сакълайдыла.
Шошлукъну тыш келинни ауазы бузду. Къызчыкъны бетине къарай: «Нечик ушайса атанга? Кёзлеринг, къашларынг да аныкъыла. Ма, бу мангылайчыгъынг да. Атангы бир кёрген, сени сормай танырыкъды. Сенден алгъа ёлейим, кесинг да нек ауруп къалгъанса?» - деп, сабийни кёзлерин кезиу-кезиу уппа этди.
Биз а анга сейир этип тынгылайбыз. Тюзюн айтханда, бу эки тиширыу кюндешле болгъанларын ангылагъандан сора, араларында къайгъы болмаса эди деп турабыз. Къызчыкъны да кесине къысханлай, гитче кюндеш таматасыны аллына келип, дагъыда былай айтды.
- Адамгъа жашауунда кеси сюймеген кёп затлагъа тюберге, аланы сынаргъа тюшеди. Эки иги адам бир бирлерин сюйюп юйюр къурасала да, келишалмай, айырылып да къаладыла. Ол къуру санга тёре тюйюлдю. Мен сени бюгюннге дери, атынгы айтып эшитген болмаса, кёрген а этмеген эдим. Энди уа кёргениме ыразы болдум. Тынч, жууаш адам кёрюнесе. Биринчи юйюнг чачылгъанлыкъгъа, жашаудан тюнгюлюп къалма. Алыкъа жаш адамса. Ишге да чыкъ жамауатха да къошул. Аллах айтса, акъылынг, къылыгъынг келишген адамгъа жолугъурса, жангы жашау къурарса. Къызчыкъны уа алып кетерикме. Кесим къарарыкъма. Жашыма хаппа хазыр эгечди. Сабий тукъумунда ёсерге керекди. Тукъумунда ёсмеген сабий насыплы болмайды. Санга уа бара-бара турур. Заманы жетсе, эрге барыр. Жашауунгу анга жоралагъанлыкъгъа, ол юйюр къурар, сен а кесинглей къалырса. Аны къайгъысын шёндюден эт. Къызчыкъ ючюн а арталлыда жарсыма. Биз ашагъандан ашар. Сени къоюнунгдагъындан аз кёрмезме.
Сейир-тамаша болуп, жаш адамны акъыллы сёзлерине тынгылап турдум. Кертиси бла да, акъыл жашдан-къартдан болмаз – башдан болур. Тынгылап турдум да, ахыры не бла бошалырын сакъламадым, чыгъып кетдим. Жюрегим а келинчик айтханлай болуруна ыразы эди.
Къауум кюн озгъан болур эди андан сора, эл ичинде орам бла бара тургъанлай, ол тиширыугъа дагъыда жолукъдум. Баш иеси бла келе тура эди. Сабий арбачыкъны тюртюп келедиле. Алларында уа, тюз да акъ гебенекге ушаш, акъ жыйрыкъчыгъы бла къызчыкъ секире, ойнай-кюле. Эр киши бла тиширыу анга къууанып, бир бирлерине ышарадыла.
Экинчи орам бла бир жанына бурулуп кетдиле. Нечик насыплыла эдиле: ата, ана, сабийле да.
