24 мая, 2022 - 15:34
Бекмырзаны он сабийи барды. Алагъа кесин, юй бийчесин къошсакъ, онеки боладыла. Хар бирини жыл сайын туугъан кюню болады. Тюз аман акъылгъа этгенча, экиси бир айгъа тюшген тюбемейди. Аман тилли адамлагъа тынгыласанг, аны Бекмырза билип этгенди, дейдиле. Сора бирини айны башына, башхасыны уа айны аягъына, адамла ахча алгъан заманнга, тюшюреди, дейдиле. Аны, Аллах болмаса, киши биллик тюйюлдю.
Бекмырза кеси къызгъанч адам тюйюлдю, аны себепли ол бир заманда да саугъа сакъламайды. «Мени тенгим мени эсинде тутсун ансы, аны саугъасы манга керек тюйюлдю. Иш сырада тюйюлдю, адепдеди. Чириген къоз келтирсе да, бек къууанырыкъма», – деучюдю.
Ким да ангылайды, директорну къууанчына келген адам бир чириген къозну алып келмезлигин. Не этериксе, агъач – бёрюсюз, эл – телисиз болмаз дейдиле. Башха жерледе болгъаныча, Бекмырза ишлеген жерде да директорну жаратмагъан эки-юч адам барды. Ма, сёз ючюн, Юсюпню алайыкъ. Директор бла бирге ишлегенлеге аны сабийлерини туугъан кюнлерини къууанчына жылдан онеки кере барыргъа тюшеди. Юсюпден башха, анга бармагъан жокъду. Бир саугъа алалмазча, жарлы да тюйюлдю.
Хар сабийини къурманлыгъын этип бошагъандан сора Бекмырза, Юсюпню кесини кабинетине чакъырып, былай айтыучу эди:
- Не да болсун, халинг иги кёрюнмейди, ауругъанынг затмы барды? Сен тюнене бизде нек болмадынг? Бизни Мысырханны туугъан кюню эди. Келалмагъанмыса? Къайгъырмаз. Чыгъар айны оналтысында ортанчы жашымы туугъан кюнюдю, келмей къалма, унутма. Сен саугъа ючюн къайгъымы этесе? Ол керек тюйюлдю. Сени сыфатынг мени юйюмде кёрюнсе да тамамды. Къалгъанланы уллу саугъаларындан эсе, сен ичинде къурту бла бир къоз келтирсенг игиди.
Директор кёп тыхырдаса да, Юсюп аз тынгылай эди. Алай бир жол ол таматасыны кёлюн алыр муратха кирди.
Директорну туугъан кюню эди. Бир уллу къууанч болгъан сунар эдинг. Кими универмагга, кими алтын-кюмюш тюкеннге жорта эдиле. Хар тюбеген Юсюпге:
- Сен барлыкъмыса? - деп сора эди.
- Айыпды, барыргъа керекди, - деп жууаплай эди ол да.
Узун столлагъа ариу акъ жабыула жайылып, аланы юслери да тюрлю-тюрлю ашладан, ичгиледен толуп тура эдиле. Жарыкъ чыракъла да кёз къамата. Къонакъланы келиулери бошалмай эди. Босагъадан атлагъан саугъаланы Мысырханнга тутдурадыла. Сора эрин алгъышлайдыла. Бек артда Юсюп келди. Ол директорну юйюнде биринчи кере болгъаны себепли аны Бекмырза, бек сыйлы кёрюп, аллына кеси чыгъып, юйге чакъырды. Аны къолтугъунда саугъаны да алып, юй бийчеси бла да саламлашдырып:
- Жаным, Мысырхан, бизни къонагъыбыз бек ёре къуллукъчуладан бириди бек адепли, намыслы адамладанды.
Алай Мысырханны кёзлери Юсюпню кесинден эсе, аны келтирген саугъасына бек къарай эдиле. Бекмырза Юсюпню, ётдюрюп, бек сыйлы жерге олтуртду.
Кече арасына дери къонакъла ичдиле, жаншадыла, жырладыла, тепседиле. Ахырында чачылдыла. Ахыр къонакъ босагъадан ташайгъанлай, Бекмырза, тюлкюча, къатынына айтды:
- Келчи, бир къарайыкъ, тенгле бизни не бла къууандыргъандыла? Барындан да бек Юсюпню саугъасын кёрюрге ыразы эдим.
Къатыны саугъаны ачды. Къалын къагъытдан бир темир коробканы чыгъарды. Аны ачып къарасала уа – мамукъну юсюнде бир къоз.
Бекмырзаны эринлери къалтырадыла. Ол:
- Къ-къоз! - деп ынычхады.
Къатыны, аны сындырып, андан да бек ахтынды:
- Ол да – къуру…
